Temporiseren

Het is goed dat je hard kan slaan en als ze in zijn is het helemaal geweldig. Het moet zelfs een streven zijn: tempo maken en dit foutloos doen. Maar het loont zeker de moeite de bal eens langzamer terug te spelen. De tegenstander heeft zich helemaal ingesteld op het feit dat je hard in de hoeken slaat en zit helemaal in dat ritme. Nog harder slaan en je gaat fouten maken.
Dat is het moment om te temporiseren, het tempo uit de rallye te halen. De tegenstander moet zich even 'hergroeperen' en is even uit het ritme.

Je weet nooit hoe hij reageert. Het gunstigste is dat hij direkt het tempo weer omhoog wil schroeven, dus hard wil slaan op een zachtere bal en daardoor de foutenkans omhoog brengt. Hoe hij ook reageert, het is altijd een ongewilde of in ieder geval een situatie die hij niet kan controleren. De tegenstander kan heel dwingend spelen, toch ben jij degene die bepaalt welke slagen jij speelt.

Wil je 99% van al je groundstrokes op de backhand slaan van je tegenstander? Prima, niemand kan dat voorkomen. Of je slaat alle ballen veilig recht door het midden, ook prima, schijnt zelfs de beste taktiek te zijn!

Elke speler heeft wel iets waarvan hij denkt: ik hoop niet dat de tegenstander dit of dat doet bij mij.
Bijvoorbeeld dat deze aanvalt op de backhand en oploopt naar het net. Of in de andere woorden: je hoopt dus dat de tegenstander niet weet wat je zwakke plek is.

Soms kan dat ook zelfvertrouwen zijn. Sommige spelers stralen uit dat faalangst hun in de greep heeft, en dat zijn niet zelden de 'favorieten' voor de overwinning. De tegenstander ziet dit direkt en straalt het tegendeel uit met daarbij een gezonde portie opportunisme.
Geloof me, dat zijn moeilijke momenten als je zelf de druk op hebt gelegd dat je de wedstrijd moet winnen.
Gelukkig voor de favoriet komt er voor de man aan de andere kant van het net ook een moment waarbij zijn mentaliteit wordt aangesproken. Hij moet bijvoorbeeld serveren voor de wedstrijd en begint met een dubbele fout.

Maar we dwalen af! Hoewel, op bovengenoemd moment is het wel heel raadzaam om te temporiseren. Zadel je tegenstander met de creativiteit op. Laat hem maar iets bedenken, iets wat hij nog niet eerder in de wedstrijd moest doen. Vaak wordt simpel de aanval ingezet en moet er bijvoorbeeld gevolleerd worden, maar dan neemt de speler te veel risico om direkt te scoren. Het is het begin van het einde.

De les: jij bepaalt hoe je slaat, welke hoek, welke hoogte, welke snelheid, welk effect. De tegenstander kan heel dwingend spelen, maar je eigen slag is je eigen keuze. Kies daarbij natuurlijk wel de slag die je tegenstander het liefst niet heeft!

Bespanning, ballen, schoeisel, trillingsdemper.

Naast de techniek en taktiek en conditie en spelinzicht zijn er nog meer factoren die je spel beinvloeden.
Factoren waar je niet op moet bezuinigen en ieder geval even aandacht aan moet schenken.

De bespanning kun je zelf bepalen en voor alle types en daar tussenin geldt: overal is wat voor te zeggen.
Met een zachte bespanning kun je gemakkelijker een hardere bal slaan. Met een harde bespanning kun je ook hard slaan maar je moet er zelf meer energie in stoppen. Veel spelers vinden dit prettig, omdat ze de power daardoor controleren. Bovendien geeft een harde bespanning sowieso al meer controle over de bal. Bij het volleren ervaar je een direktere slag. Het is een eigen keuze, maar probeer altijd verschillende 'gewichten' uit. Door de jaren heen ben ik steeds een zwaardere bespanning gaan gebruiken.

Ballenkeuze heb je niet altijd voor het zeggen. Zeker in competitieverband of een toernooi ben je overgeleverd aan de wedstrijdbal van dienst. Uiteraard zijn dit goedgekeurde ballen, maar de ene bal en de andere bal kan nog wel eens verschillen. Gasgevulde ballen blijken in de praktijk altijd nog de voorkeur van de meeste spelers te genieten en persoonlijk vind ik ze ook het lekkerst slaan. De wereld is al zo hard!
Misschien het meest onderschat is het schoeisel. Goedzittend en flitsend ogend schoeisel is prettig, maar helpen ze je ook.
Op gravel of kunstgras moet de schoen je helpen snel te kunnen reageren, te stoppen en terug te keren naar het middelpunt. Ik hoef je niet te vertellen wat er gebeurt als de schoen niet optimaal is, en je per aktie 1/10 seconde verspeeld door te slippen en te onbedoeld te glijden: de geest wil wel, en het lichaam ook wel, maar de schoen niet. Zeer frustrerend als je weet dat je normaal gesproken die ene bal wel zou halen!

De meesten van ons gebruiken een trillingsdemper. Het schijnt dat het nauwelijks van invloed is voor het neutraliseren van trillingen in het racket. Toch, je ziet de lichte paniek in de ogen van de mensen wanneer hun stukje plastic bij een harde slag wegvliegt naar een onbekende bestemming. Er wordt niet eerder doorgespeeld dan wanneer het dempertje is teruggevonden. Het is blijkbaar heel belangrijk. Vermoedelijk slechts psychisch, maar toch! Ze zijn het gewend, zeggen ze. Ze moeten de demper erin hebben, het geluid zijn ze ook gewend. Zonder demper klinkt alles raar.

Nou, dat wilde ik eens voorstellen. Speel eens zonder demper. En dan een hele wedstrijd. Geloof me, na een kwartier hoor je het nieuwe geluid en wil je niet meer terug naar die lelijke toonloze doffe knal.
Een nietszeggend geluid, die je geen enkele informatie geeft over hoe je de bal eigenlijk raakte: in het midden, precies in het midden, perfect in het midden, of iets daarnaast, of te hoog in het racket, of te laag. Bij elke slag ga je in het vervolg horen, en niet alleen zien, hoe je de ballen slaat! Het geeft een nieuwe dimensie, en een nieuw houvast voor je slagen. Je hoort én voelt dat je de slagen lekker gaat raken.

Ideetje voor de volgende partij?