vrijdag 14 november 2014

Underdog en favoriet

Spelers worden vrijwel per wedstrijd ingeschaald als underdog of favoriet. Beide labels kunnen een bepaalde emotionele staat teweegbrengen. Er zijn underdog-spelers die zich inderdaad niet capabel genoeg vinden om de tegenstander te verslaan. Soms zal dat waar zijn als het niveauverschil echt te groot is. Maar ook wanneer het niveauverschil niet heel groot zijn er spelers die toch ineens bang worden om tegen een betere speler te moeten optreden. Wellicht bang om helemaal weggespeeld te worden.
Maar in de meeste gevallen zullen de underdogs die qua niveau in de buurt zitten van hun opponent zich zeer gemotiveerd voelen en meestal tot hun beste spel spelen.

Het tegenovergestelde is soms ook waar. De favoriet heeft in principe niets te vrezen, hij is de betere speler. Het enige wat naar binnen kan sluipen is de angst om te verliezen van een speler die minder zou zijn.
Het zijn vaak de gedachten van zo'n speler die hem kunnen nekken.

Ik heb zelf beide kanten meegemaakt, underdog en favoriet, en ik kan zeggen dat het als underdog lekkerder speelt dan als favoriet of als licht favoriet. De wedstrijd waar je als underdog aan begint, kijk je naar uit. Echter de andere wedstrijd, waar je favoriet bent, kan je zelfs tegen op zien!

Dit kan nooit goed zijn! Tennis moet je altijd naar uitkijken. Daarvoor tennis je. Okee, er is spanning voor een wedstrijd, en als het goed is voor elke wedstrijd. En dat is spanning die nodig is om een prestatie te leveren.

Waarom toch zulke verschillen tussen underdog en favoriet. Ik denk dat het verschil ligt in de motivatie.
De underdog is tot op het bot gemotiveerd en heeft niks te verliezen en gaat lekker tennissen en zien waar het schip strand. Verliest hij, jammer, hij heeft er waarschijnlijk alles aan gedaan om het te voorkomen.
Hij stapt tevreden van de baan af.

Eigenlijk zou de favoriet dit ook moeten voelen! Hij voelt bijna het tegenstelde: waarvoor speelt hij deze wedstrijd? Ik kan alleen maar afgaan. Heeft alles te verlliezen. Zal zeker niet lekker tennissen want hij moet punten halen. Winnen is wat telt en als er gewonnen zal er opluchting zijn en geen bevrediging.
Het lijkt wel een baan met een deadline!

Als favoriet heb je het zwaarder. Maar als je zelf als favoriet ziet (want dat doe je eigenlijk) dan ben je eigenlijk wel hoogmoedig bezig. Zoals je weet komt hoogmoedig voor de val.
Misschien moet je denken: Hoezo ik de favoriet? Mijn tegenstander is even oud, heeft twee armen en twee benen en twee ogen. Eigenlijk heeft hij evenveel kansen. Je moet je tegenstander zien als gelijkwaardig!
Dat betekent dat je gewoon aan de bak en je ziel en zaligheid er in moet gooien. Hoewel de slagen van je tegenstander er soms niet uit zien en jij veel mooier slaat. Dat telt niet. Al ben je favoriet, je hebt altijd een zware tegenstander. Dit laatste is trouwens niet alleen iets wat je moet gaan denken. Het is zelfs een feit!