Werk aan een veilige slag

Ga je een echte wedstrijd spelen, bijvoorbeeld voor een toernooi, dan moet je in staat zijn om vele ballen neutraal terug te kunnen slaan. Niet een winner of verdedigende slag, maar gewoon een basisforehand of backhand. Deze slag moet je 'blindelings' honderden keren kunnen uitvoeren. Zit dit niet in je repertoire dan hoef je niet te beginnen aan het aanleren van een keiharde winnende forehand drive.
Die winners die deze slag mogelijk gaan opleveren zullen niet gaan opwegen tegen de fouten of kansen die je je tegenstander gaat bieden. Dan eindig je de wedstrijd met 10 winners en een 6-3 6-1 nederlaag.

In een wedstrijd krijg je niet altijd moeilijke ballen te verwerken. Soms twee meter van de baseline, soms wat verder, soms zonder snelheid, enzovoort. Allemaal slagen waar je gewoon gemakkelijk bij kan. Je mag deze dan ook niet missen of te kort terugslaan. De slag moet diep, en met een veilige marge over het net en binnen de lijnen terug geslagen worden. Ook als de druk iets hoger wordt.
Bezit je deze basis niet, dan zijn je groundstrokes niet goed. Je bent dan een te eenvoudige prooi voor een tegenstander die dit wel beheerst. Hij kan, zonder bijzondere dingen te doen, wachten op de fout, of de te korte bal en deze afstraffen.

Waar je op moet letten is dat je een eenvoudige, natuurlijke en gemakkelijke slag ontwikkelt met genoeg topspin voor de controle. Wil je druk zetten dan kun je hem harder slaan, of vlakker. Maar je moet jezelf afvragen:  kan ik honderd ballen diep en veilig terugslaan en kan ik de tegenstander daarmee van aanvallen afhouden. Is het antwoord nee, dan is hier werk aan de winkel.

Eerst de basis, en voor de resterende 5% mag je verdedigen en aanvallen!

Kijk naar de bal

Ja, dit is een van de betere opmerkingen die je hoort naast de baan. Het is waarschijnlijk het meest gebruikte cliché en uiteraard is hij waar en belangrijk.
Maar kijken naar de bal, waar kijk je dan naar? En ben je eigenlijk wel bewust dat je naar de bal kijkt?
Ik vermoed dat 99% van de clubspelers weet dat je naar de bal moet kijken, maar dat ze in de praktijk de bal alleen zien.
Zien in de zin van dat je hem lokaliseert, dat je weet waar je heen moet lopen, naar links of naar rechts. Waarschijnlijk zien de meesten het effect en snelheid van de bal ook wel.

Wat spelers soms niet zien en wat volgens mij heel belangrijk is, de diepte van de bal. Moet je naar achteren lopen of naar voren. Uiteindelijk komt de speler er wel achter als het te laat is en er een noodslag geslagen moet worden. Of dat hij naar voren had gemoeten en nu met een 'schepslag' de bal moet redden.

Spelers zien de bal wel, ze hebben deze op het netvlies, maar doen te weinig met de geboden info.
Dat kost moeite, in de zin van focus en concentratie. Dat onderschat ik zeker niet, ik ken het probleem!
Maar het levert wel een beloning op in de vorm van geboden kansen of beter voorbereid op lastige returns.

Goed kijken levert je ook een betere timing op en zorg voor een constante vaste slag. Als je de aankomende bal goed observeert weet je vrij snel waar je moet staan en als je de bal vlak na het hoogste punt raakt, dus een licht dalende bal, dan bouw je aan zeer consistente groundstrokes.
Elke slag zal ongeveer hetzelfde zijn, qua voetenwerk, positie en timing. En dat proces van inslijpen van je slagen is altijd een prima basis voor de wedstrijden, helemaal wanneer het een automatisme geworden is.

Tot slot een opmerking van Martina Navratilova die zij ooit maakte op de vraag wat er zo leuk is aan tennis.
"In tennis is er nooit een slag gelijk. Elke bal die je krijgt heb je nooit eerder gehad, en zul je daarna nooit weer krijgen". Geeft ook wel aan dat je een soort sjabloon moet hebben om elke bal te kunnen aanpakken, juist voetenwerk, juiste timing, juist slagmoment. Want, zoals het zo vaak gaat in tennis, wie de minste fouten maakt wordt zeer vermoedelijk de winnaar van de wedstrijd!