Ervan uitgaande dat je geen wereldtopper bent zal het je wel eens gebeuren dat je forehand niet loopt zoals je gehoopt had. Je doet alles hetzelfde als de laatste keer; toen vlogen de ballen van je racket, nu gaat het niet goed. Hoe kan dit? Of belangrijker, hoe lossen we dit op.
Eerst moet je wel vaststellen wat je eigenlijk van je zelf mag verwachten. Heb je altijd een sterke forehand (voor het gemak bekijken we de forehand) als je je wedstrijden speelt. Of baseer je de verwachtingen op die ene wedstrijd waarin je boven je zelf uit steeg. Oftewel: wat is je ondergrens, wat is je gemiddelde en wat is je topnivo?
Je huidige slagen vergelijken met je top is niet reeel. Eerlijker is wanneer je huidige spel vergelijkt met je gemiddelde nivo. Als de wedstrijd daarom vraagt zou je eigenlijk boven het gemiddelde uit moeten kunnen stijgen. Lukt dat niet, dan is het inderdaad niet goed.
Als een forehand niet loopt, dan doe je iets niet goed. Die zekerheid heb je. Het is soms erg moeilijk aan te geven waar het aan ligt. Je kent alle 'tips en truuks' (schouder indraaien, gewicht op de voorvoet etc), maar als je die allemaal bewust toepast, wordt het niets.
Het grappige is dat wanneer je in vorm bent en geweldige forehands produceert, je alle tips en truuks onbewust wel hebt toegepast! Het lijkt dan allemaal vanzelf te gaan.
Zoals gezegd, het is moeilijk aan te geven waar het precies aan ligt. Bijvoorbeeld: je slagen missen tempo. Een persoon naast de baan ziet dat je niet je gewicht in de slag legt. Je probeert dit te corrigeren door nadrukkelijk het gewicht er in te gooien. Het helpt niet echt want je slaat daardoor verkrampt. De echte oorzaak zou kunnen zijn dat je teveel de bal naast je raakt, ipv vóór je. Als je de bal eerder raakt dan is het gemakkelijker om je gewicht er in te gooien. Sterker nog, je moet wel! Het is een logisch gevolg van je timing.
Zo zijn er heel veel oplossingen waar je niet direkt aan denkt bij een probleem.
Een tennisslag is een aaneenschakeling van kleine segmentjes die zo naadloos in elkaar overgaan dat een hapering in een van de onderdelen grote gevolgen heeft voor de totale uitvoering. De kunst is te kunnen ontdekken waar het eigenlijke probleem zit.
Wanneer je forehand eens niet loopt, probeer uit te zoeken waar het misgaat. Sla eens een uurtje tegen een tennismuur. Maak je overigens ook niet te druk. Uiteindelijk moet de slag gedachtenloos geslagen kunnen worden, dus niet te veel over nadenken, want dat belemmert ook een vloeiende uitvoering.
Wat je kan doen als je niet tevreden bent met je slag is een oefenpartijtje te spelen waar je alle reserves overboord gooit en je gewoon probeert om echt zo hard mogelijk te slaan, niets meer en niets minder. Vergeet even de punten en de score, dan alle ballen maar tegen het hek. Haal het uiterste uit je lichaam en ga ervoor. Waarschijnlijk sla je heel veel strakke winners! Dit is zo gek, maar het gebeurt.
Waarom wil het dan wel, en zodra je echt speelt om punten gaat er direkt een grauwsluier over heen en speel je de slagen zonder tempo en zijn de problemen weer terug.
Ik denk dat het komt dat je de ene keer met het verstand speelt en de andere keer vanuit je hart, ziel en zaligheid waarbij alle spanningen en blokkades helemaal weg zijn.
Dus de volgende wedstrijd gewoon helemaal los gaan? Ja, eigenlijk wel, maar een echte wedstrijd vraagt toch meer dan proberen vele winners te slaan. Helaas, of niet, gaat het nog steeds grotendeels om het beperken van fouten. Maar goed, die kun je weer afdwingen bij je tegenstander door hem te bestoken met snoeiharde forehands.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten