Veel tennissers, en dan heb ik het niet over de top, gebruiken bij hun slagen te weinig van het mechanische potentieel wat het menselijk lichaam biedt. Veel slagen worden uitgevoerd alleen vanuit de arm. Sommigen doen het beter en draaien in en gebruiken de schouderpartij ook nog.
Anderen weten heel goed de kracht uit de benen te halen. Het zal je niet verbazen dat een combinatie van alle onderdelen je slagen helelmaal positief zal beinvloeden en dat is wat ik hieronder ga uitleggen.
Om welke onderdelen gaat het? Laten we ze opnoemen en direkt maar ook in de juiste volgorde, van laag tot hoog. De beschrijving is van de forehand maar geldt natuurlijk net zo goed voor de backhand en eigenlijk voor alle slagen.
Voor je de slag uitvoert moet je je helemaal indraaien (zonder indraai geen uitdraai) en klaar staan voor het 'afvuren' van je shot.
Je bent ingedraaid en je start de uitvoering vanuit je benen, je heup wordt geactiveerd en kan eigenlijk niet anders dan meedraaien, vanaf de activiteit in je heup wordt je schouder geactiveerd en kan niet anders dan meegaan, en vanaf dat moment gaat de activiteit door naar je arm. Deze krijgt een voorwaartse stuwing.
Let wel, uiteindelijk alleen maar geactiveerd door je benen, je hebt je arm nog niet eens gebruikt! Tot nu toe 'gratis' energie! En geloof me, de kracht/snelheid die je nu ontwikkelt zul je nooit uit je arm alleen halen!
We gaan verder. Je arm zwaait naar voren (hij kan niet anders), maar het racket nog niet. Deze zwiept als het ware nog even naar achteren en uiteindelijk gaat hij ook naar voren (de buttcap, dat is de onderkant van de steel, wijst naar voren, de perfecte stand om je forehand mee te slaan!).
Vanaf nu zit je helemaal in de slag en kun je gedoseerd je armkracht toevoegen, die je dan rustig opbouwt tot het raakmoment. Ook hier niet forceren!
De follow-through is ook belangrijk, maar die beschrijf ik hier niet. Deze moet je uitvoeren door je lichaam de klap te laten absorberen door ook mee te draaien met je hele lichaam op een natuurlijke en ontspannende wijze.
De totale beweging in de slag moet natuurlijk en ontspannen uitgevoerd worden. De achterliggende gedachte van deze wave-beweging is dat je elk onderdeel gebruikt voor het toevoegen van momentum. In plaats van tegenwerken gaat het allemaal meewerken. Precies zoals de toppers hun forehands slaan. Het ziet er zo makkelijk uit, nou zo doen ze het.
Denk erom in het begin dat de beweging niet bestaat uit allemaal 'eilandjes' maar dat de ene een trigger is voor de volgende en dat ze soepel met elkaar verbonden zijn. De volgorde is wel belangrijk.
Als je forehands op YouTube van topspelers bekijkt dan zie je dat schouderpartij al beweegt terwijl de heupaktie op volle sterkte is. Het sluit allemaal naadloos aan. Dus niet de schouder pas draaien als de heup uitgedraaid is, dat zal niet het gewenste resultaat hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten